De reis van mijn leven
Op 5 oktober 2012 vertrek ik met mijn ouders en man naar op hadj. De reis waar we al jaren naar uitkijken wordt dan nu eindelijk werkelijkheid, alhamdulillah.
We beginnen onze hadj in Medina, de heilige stad waar onze Profeet saw ligt begraven. De stad waarvan Allah heeft gezegd dat Hij ervan houdt. Medina is magisch. Je vergeet alles om je heen en denkt terug aan eeuwen geleden toen de Profeet saw hier rond liep met de metgezellen. Iedere hoek, iedere steen heeft een verhaal. We bezoeken het graf van de Profeet (saw) en bidden 2 rakaat op het stukje waarvan hij heeft gezegd dat dat een stukje hemel op aarde is. Wat een ervaring! We bezoeken ook moskee Quba, de eerste moskee ooit gebouwd, moskee Qiblatayn, de moskee waar de gebedsrichting werd veranderd en de berg Uhud, waar veel metgezellen liggen begraven waaronder de legendarische Hamza. Medina is een rustige, geordende, nette stad. Je voelt de rust. Wat een mooi begin.
Daarna reizen we naar Mekka. Een onbeschrijfelijk gevoel om de moskee binnen te gaan en extase bij het zien van de Kaba. Miljoenen mensen verzamelen zich hier met maar 1 doel: de aanbidding van Allah. Als je in de moskee even stil staat en je kijkt naar de groepen mensen die binnen komen en voor het eerst de Kaba zien, word je diep geraakt. De blik in hun ogen is onbeschrijfelijk. Geluk is hier. We verrichten onze Umrah, we doen de tawaaf in de brandende zon en lopen zeven keer heen en weer tussen de heuvels Safa en Marwa. Hierna drinken we dankbaar van de zamzambron. Als ik daarna de moskee probeer uit te komen, merk ik pas hoe druk het echt is. Het kost me bijna 2 uur om uit de kelder van de moskee buiten te komen. Iedere millimeter grond is bezet. Ik zie hesjes van mensen uit alle delen van Europa, Azië, Amerika, Afrika, Australië. De meest exotische vlaggen en talen komen langs.
Na twee weken mogen we dan eindelijk aan de echte hadj beginnen.
We verlaten onze luxe hotels en gaan naar Mina, waar we met 40 mensen in een tent zitten. De saamhorigheid is onvoorstelbaar. Dit kan alleen hier, dat weet ik zeker. De dag van Arafat zijn we de hele dag bezig met het gedenken van Allah en vragen we Hem om onze smeekbeden te verhoren. We denken aan iedereen in onze smeekbeden, familie, vrienden, kennissen, collega’s, de Nederlandse samenleving, de wereld en hopen en geloven dat Allah swt onze gebeden zal verhoren.
Tijdens de dag van het offerfeest beginnen we in Mina en gaan we daarvandaan naar de Jamarat waar we symbolisch de duivel stenigen in navolging van onze Profeet Ibrahim. Dit doen we 3 dagen lang, daarna lopen we terug naar Mekka. Het is zo druk dat de bus 8 uur doet over een afstand van 7 kilometer. Wij doen er lopend 4 uur over. Zoveel mensen heb ik nog nooit bij elkaar gezien, en zoveel blijdschap en tevredenheid ook niet.
Alhamdulillah.
