Iliass Bel Hassani (23) groeit steeds meer uit tot een van de smaakmakers van Heracles. Wat beweegt hem? De middenvelder vertelt, over plezier, geloof en keuzes.
,,Het liefst wil ik dat iedereen met een lach rondloopt. Als er onenigheid is geweest, doorbreek ik de stilte graag met een grap. Het is de rol die ik me heb aangemeten. Ik ben brutaal, dat komt door mijn Rotterdamse achtergrond. Maar ik schreeuw niet om het schreeuwen, coach niet om aandacht te trekken. Ploeggenoot Brahim Darri zit minder goed in zijn vel nu. Als hij een fout maakt op de training, zou ik kunnen gaan schreeuwen, maar dat doe ik juist niet, ik wil voor hem opkomen. Kunnen we hem niet beter helpen, denk ik dan.

,,Ik kom uit Delfshaven, de gevaarlijkste buurt van Rotterdam. Mijn vrienden van vroeger waren allemaal criminelen. Ze hadden geen eerlijke baan, maar wel centen. Ik was jong, naïef en kon niet beslissen dat ik nieuwe vrienden wilde. Maar ik was duidelijk over één ding: ik heb er een ongelooflijke hekel aan als ze aan onschuldige mensen zitten. Bij tasjes trekken of wat dan ook, trek ik een grens. Zij gelukkig ook, dat hebben ze nooit gedaan. Zolang je geen mensen pijn doet, wil ik het verder niet weten. Dat was mijn manier om ermee om te gaan.

,,Ik ging vroeger vaak overdag naar het buurthuis. Daar kwamen alle kinderen samen, zaten we op de PlayStation of zoiets. De gemeente heeft het buurthuis gesloten, nu hangen die kinderen weer op straat, niet opgewassen tegen de verleidingen. Je ziet jongens van een jaar of 20 in een mooie auto, met mooie kleren en een duur horloge. Dat wil je als jonge jongen ook. Hoe doe je dat? Mijn broer nam me om zes uur ’s avonds aan mijn oor mee naar huis. Nu ben ik daar zo blij om.”

,,Geloof staat op één, boven voetbal. Ik zondig weleens, dat wil ik niet, maar er zijn verleidingen in het leven. Ik ben niet perfect, maar probeer me te houden aan de vijf pilaren van de islam. Mensen hebben een slecht beeld van ons geloof, door IS en al die ellende. Ik word er boos om, dat heeft niets met de islam te maken. Het is nu soms moeilijk om voor ons geloof op te komen. Maar schijt, ik zeg het gewoon, ik kom er voor uit, het is voor mij veel te belangrijk.

,,Vorig jaar draaide het om: wie maakt de mooiste actie? Onzin- dingen. Mijn zaakwaarnemer confronteerde me ermee: ‘Je bent nu twee jaar bij Heracles, wat heb je bereikt?’ Stond ik daar, ik had geen antwoord. Ja, een paar leuke wedstrijden. Maar de conclusie was dat ik te weinig had bereikt. Ik moet minder praten en meer laten zien.”

Bron: ad.nl